Komin heim, og farin að heiman

8.4.2009 | 10:44

Þá er ég sjókonan með tíu þumalputta komin heim til Svíþjóðar. Ég fór frá föðurlandinu mínu snemma á mánudagsmorgun, og var komin til núverandi heimalands rétt eftir hádeigi.

Ég er alltaf heltekin af söknuði þegar að ég á að kveðja ættingja og vini, ég vil helst ekki þurfa að kveðja fólk, og fátt er óskemmtilegra en að kveðja á flugvöllum, þá er eins og að allir séu komnir í vandræði með umræðuefni, kannist þið við þetta.

Ferðin var annars ákaflega vel heppnuð, þrátt fyrir breytilegt veður og kreppuna sem að allir töluðu um.

Verst var að sjá draugahverfin, húsin sem að standa hálfbyggð og tóm af íbúum og með til sölu skilti í flest öllum gluggum. Hver á eftir að búa í þessum húsum, verða þau rifin, eða kemur til greina að verð á íbúðum og húsum lækki það mikið að venjulegt fólk geti keypt yfir sig húsaskjól á sómasamlegu verði.

Ég fór drekkhlaðin af góða Íslenska matnum okkar, í farangri mínum leyndust, saltfiskur, bjúgu, flatkökurnar góðu frá Selfossi, harðfiskur og söl.

Búið var að hræða mig með tollfólkinu á vellinum, og að væri farið með matarsmyglara eins og verstu eiturlyfjasmyglara, þetta er ekki satt, ég hef sjaldan hitt eins skilningsríkt fólk og tollfólkið þar, því að auðvitað var ég kölluð afsíðis og látin opna töskuna mína sem að var víst grunsamleg á mynd.

Ég gerði það með glöðu geði, útskírði fyrir þeim að mig langaði svo oft í góða Íslenska matinn okkar, og var mér klappað á öxlina og sleppt við það, þannig að tollfólkið sem að var að vinna á mánudagsmorgninum fær hæðstu einkunn frá mér.

Og mikið var nú gaman að koma í Bónus og að stúlkan á kassanum var íslensk, það kom svo á mig að ég hafði orð á því við vinkonu mína, sem að var með mér í búðarferðinni, stúlkan á kassanum brosti þegar að ég talaði um þetta.

Mér gengur illa með prjónaskapinn, þumalputtarnir eru ekkert fyrir þessa blessuðu handavinnu, við vini og ættingja segist ég vera að hanna eitthvað spes munstur, allt hefur maður sér til afsökunar.

Ég er að fara að pakka niður fyrir vinnuferð, búið er fríið góða, við tekur alvara lífsins. Ég er ekki búin að fá uppsagnarbréf, en þrátt fyrir það þá hef ég áhyggjur af framtíðinni, þetta kemur í ljós allt saman, en verst er að vinnufélagar mínir sem að um leið eru góðir félagar mínir hverfa frá mér, og auðvitað er framtíðin ekki björt hjá þeim.

Ég læt þetta gott heita, þakka ykkur öllum sem að hafa gert athugasemdir hjá mér, og óska ykkur öllum góðs dags.

Meginflokkur: Lífstíll | Aukaflokkar: Bloggar, Bækur, Dægurmál | Breytt 11.4.2009 kl. 10:52 | Facebook