Margt er skrítið í kýrhausnum

Langt er síðan að ég bloggaði, kíki helst á fjósbókina, sem að er svo leikandi létt, bara að ýta á like við það mesta eða að láta eiga sig að gera athugasemdir, nema að fjölskyldan hafi sett inn nýjar myndir.

Les nú alltaf Moggann okkar og svona til að fylgjast með spennandi slúðri þá les ég DV blaðið sem að allir hafa skömm á, en geta samt ekki stillt sig um að lesa í laumi. 

Margt finnst mér skrítið heima, til dæmis húsaleigan sem að virðist hækka daglega, og virðist það bara vera fyrir vel efnað fólk að geta búið í mannsæmandi húsnæði, hinir aumingjarnir kúldrast í sóðalegum herbergjum fyrir ofan bílaverkstæði eða skrifstofur, fyrir okur leigur eða ég kalla okur þegar að eitt herbergi með aðgang að sturtu og klósetti kostar 50 þúsund fyrir mánuðinn, og oft ekki svefnfriður fyrir ópum í alls kyns lýð sem að er annað hvort búandi á sama stað eða fastagestir hjá hinum gestunum.

Þekki eitt dæmi vel, kona nýflutt heim eftir margra ára búsetu erlendis, var svo óskaplega heppin að hún fékk í gegn um kunningsskap leigt gamalt þvottahús, reyndar búið að henda inn sturtu og eldavél í sitt hvort hornið, eini lúxusinn er að það er líka þvottavél. Fyrir þetta borgar hún sem samsvarar því sem að hún fær í ellilífeyrir á mánuði.

Um leið veit ég að það er yfirfullt af tómum íbúðum heima, þannig að enginn á að þurfa að búa við þessar aðstæður sem að líkjast því sem að er venjulegt í afar fátækum löndum, ennþá höfum við ekki tilheyrt þeim hóp, nema að við séum komin í hann núna árið 2014.

Um leið eru atvinnumálin merkileg, man ekki hversu oft kassadömurnar í búðunum gátu svarað spurningum á íslensku, oftast var horft á spyrjandann með spurningar augum, ef spurt var um annað en poka ræfil til að stinga vörunum oní. Þetta var 2013 síðast þegar að ég var heima, en þá var ég síðasta daginn að kaupa smávegis af mat í afar stórri búð, þar þurfti ég að spyrjast til vegar, til að komast að flatkökunum, enginn af starfsfólkinu þar talaði íslensku.

Veit að krafa fyrir því að fá vinnu hérna í Svíþjóð er að fólk sé að minnsta kosti sænsku mælandi.

En þar sem að íslenskan er látin í léttu rúmi liggja heima, þá fer ég að velta fyrir mér hvort að tilfellið sé að það þurfi að borga íslensku mælandi fólki hærra kaup,  þess vegna sé mállausa fólkið tekið í vinnu, og þá á algjöru lágmarkslaunum.

Margt er skrítið í kýrhausnum sagði kellingin, og ég held með henni.

Læt þetta gott heita 

 

 

 

 

Óska ykkur ljúfs kvölds

Ég er orðin löt við bloggið, kalla það samt gott að það er bara rúmur mánuður síðan að ég bloggaði síðast.

Hér í Svíþjóð er mikill vetur, allt á kafi í snjó. Þegar að ég lít út um gluggana hjá mér, þá er óskaplega jólalegt, og það verða örugglega hvít jól í ár.

Ég held mig heima, og geri það síðasta fyrir mitt lítilfjörlega jólaboð, sökum slæmrar færðar eru flestir af gestum mínum búnir að afpanta plássin sín hjá mér, og varð það til þess að þegar að ég rúllaði kjötbollur ( já hér í Svíþjóðinni eru étnar kjötbollur á jólunum) þá tók því ekki að rúlla alltof margar, þannig að ég hafði tíma til þess að skella í eina súkkulaðiköku, ný uppskrift, mjólkursúkkulaði og ýmislegt annað, dásamleg kaka, ég er búin að smakka nokkuð oft, og þori ekki að hugsa um allar kaloríurnar, en það eru bara jól einu sinni á ári.

Ég les oft athugasemdir á FB, og hef tekið eftir því hvað fólk notar orðið ljúfur mikið í íslenskunni.

Ljúfan mín, eigðu ljúfan dag, vona að kvöldmaturinn verði ljúfur, ljúfust af öllum, er þetta orð í tísku, er ég svona hallærisleg að ég hef ekki upptvötað þetta fagra orð fyrr en nú.

Ég fékk bók í jólagjöf, gat auðvitað ekki setið á mér að rifa upp pakkann, og er þegar farin að lesa hana.

Bókin heitir" Ég man þig"eftir Yrsu Sigurðardóttur, frábær bók, en ekkert sérstaklega "ljúft" fólk í þeirri bók, vil ekki rekja atburði bókarinnar hérna, en ráðlegg ekki myrkfælnu fólki að lesa þessa annars velskrifinu bók.

Ég óska öllum sem að nenna að lesa þetta Gleðilegra jóla.

Þeldökka konan og Gunnar

Dagurinn í dag er góður dagur. Úti er allt á kafi í snjó, inni hjá mér er hlýtt og notalegt, held uppá aðventuna með blaðalestri og kertaljósum.

Margt áhugavert les ég í blöðunum á netinu

Ég les um þeldökku konuna sem að hefur stundað vændi í Reykjavíkurborg, og er sárt saknað af viðskiptavinum sínum, en mér datt svona í hug hvort að það væri ekki heimsóknartími í tukthúsinu fyrir aðdáendur hennar.

Ég les líka um Gunnar í Krossinum, og er sagt að hann sé ekki við eina fjölina felldur. Kemur til greina að Guðsmenn séu náttúrumeiri en venjulegir menn, af hverju kemur upp hvert málið á fætur öðru um presta og biskupa sem að ráða ekkert við sig í þessum málum.

Jólin nálgast, og myndarlegar húsmæður eru farnar að baka og bjástra fyrir jólin. Ég verð alsaklaus af öllum kökubakstri, kaupi frekar konfektkassa fyrir jólin, enda fámennt en góðmennt heima hjá mér.

Slæ botninn í þetta

Ym daginn og veginn

Mikið er nú langt síðan að ég hef bloggað.

En í dag er ég heima, og datt í hug að líta inn til mína gömlu blogg vina.

Margir af þeim eru á FB, og þar er ég líka, þó svo að ég líti á FB sem algjöran tímaþjóf, þá verð ég að viðurkenna að ég dunda mér mikið við spil og spádóma, og njósna um hversu marga kaffibolla vinir mínir hafa drukkið á morgnana, afar fróðlegt.

Spádómarnir eru líka meiri háttar, tvisvar þessa vikuna hefur því verið spáð fyrir mér að ég muni pissa í buxurnar, í annað skipti var það út af hlátri, í hitt skiptið sökum ölvunar, hvernig gátu spákortin vitað þetta.

Plat, auðvitað er ég löngu hætt að pissa í buxurnar, var hætt með bleyju þegar að ég var tveggja ára.

Ég hlusta mikið á stöð 2,  gaman er að þessu blessaða stjórnmálafólki. Í dag hlustaði ég á mann og konu sem að kom ekkert sérstaklega vel saman, kom fram að konan var ekki öll þar sem að hún var séð, hún talar í síma, og var með á Hlemmi í einhverjum mótmælum, afar grunsamlegt fannst mér, en því miður dettur stöðin oft út hjá mér, og missti ég af endanum, hefði helst viljað fá að vita sögulok.

Ég les blöðin á netinu, og um leið athuga ég hvaða ævisögur mér líst best á. Og þá verð ég nú að viðurkenna að ég gæti vel hugsað mér að lesa ævisögu Jónínu Ben, gaman væri nú að lesa um ástarævintýri hennar og Bónus kallsins, skyldi hún koma með nýja bók næsta ár, ekki væri nú dónalegt að fræðast aðeins um Kross manninn og hana.

Svona verður það hjá hálf gömlum kellingum eins og mér, ekkert skeður í okkar eigin lífi, eina tilbreytingin er að lesa um ástarævintýri annarra, þar sem að við sitjum í upplituðum flónels náttfötunum okkar.

Nú slæ ég botninn í þetta, en hefði vel getað haldið áfram, en það verður að bíða betri tíma.

Óska öllum góðrar nætur

 

Bara smá blogg

Mikið er nú langt síðan að ég myndaðist við að blogga.

En ég hef haft mikið að gera undanfarið, og nú er sólin farin að skjótast fram öðru hvoru, sem að verður til þess að ég og fleiri reynum að sitja úti og sleikja langþráða sólargeisla.

Engin aska hefur komið til okkar hérna á Skáni, og afar hljótt er uppi himninum, ég hef ekki orðið vör við flugvél í nokkra daga, sem að er eðlilegt, engar flugvélar hafa flogið frá Kastrup síðustu daga.

Það eru svoddan hörmungar út um allan heim, það liggur við að ég sé farin að trúa því sem að Vottar Jehóva hafa verið að reyna að troða inn í minn þykka haus, að heimsendir sé að nálgast með hraða.

Nú hefur vottum Jehóva ekki tekist að kristna mig, svo að ég fæ trúlega ekki að komast uppi Himnaríki, og klæðast hvítum kirtli og spila á hörpu, og blaka öðru hvoru með vængjunum mínum í takt við hörpuleikinn.

Nei ég lendi sennilega lengst niðri á vonda staðnum, hjá vonda kallinum, kannski verða kallarnir sem að sviku Island þar með mér, vonandi eiga þeir einhverjar millur eftir, því að ég er örugg á því að kallinn á vonda staðnum er með ýmislegt sem að kostar peninga, þar er enginn hörpuleikur.

Miklar uppsagnir eru í vinnunni hjá mér, allstaðar dregst saman, og ferðafólkið hefur svikið okkur fyrstu mánuði ársins.

Margir af mínum góðu vinnufélögum hafa verið kallaðir á eintal með forstjóranum, og koma sumir með tárin í augunum frá því eintali, enda ekki gaman að missa vinnuna í dag, og ákaflega lítið um vinnur í boði.

Ég slæ botninn í þetta, bara bestu kveðjur til bloggvina minna.

Fyrsta bloggið á þessu ári

Jæja, loksins læt ég verða að því að setjast niður við bloggið, sem að ég hef vanrækt vikum, eða mánuðum saman.

En nú er komið nýtt ár, og á nýju ári eigum við að byrja nýtt og betra líf, eins og að blogga og hætta að éta súkkulaðið sem að varð afgangs um jólin.

Ég hef þyngst um hátíðarnar, og horfi öfundsjúkum augum á magalausar konur, um leið reyni ég að draga inn minn maga með lélegum árangri.

En ég er alltof löt til þess að fara í alvöru megrun, þrátt fyrir erfiðleikana sem ég hef, þegar að ég er að renna upp rennilásnum á svörtu buxunum mínum.

Ég er ennþá með jólakortin í veskinu mínu, þau sem að ég ætlaði að senda vinum og vandamönnum i byrjun desember, ég ætlaði líka að skrifa smá bréf til allra þeirra sem að búa heima á landinu okkar, en af einhverjum undarlegum ástæðum gleymdust þessi kort, en á þessu nýja ári ætla ég að skrifa jólakort, og skrifa löng bréf í staðinn fyrir stutt bréf, þannig að vinir og ættingjar geta þegar farið að hlakka til og telja dagana til næstu jóla.

Síðustu þrjá daga er ég búin að vera í bæ sem að heitir Ystad, og er mikill kvikmyndatöku bær. Í þessum bæ eru allar Wallander myndir teknar, bæði sænskar sem enskar. Ég var nú ekki að leika í kvikmynd(þeir eru ekki búnir að uppgötva mig) en ég var í góðum félagsskap tveggja kvenna, eitt kvöldið bættist sú þriðja í hópinn, og mikið höfðum við kellingarnar gaman, eins og að við sögðum, svona gaman hefði það ekki verið ef að karlmaður hefði verið með okkur.

Er ekki merkilegt hvað einn maður hefði getað eyðilagt þessa góðu og miklu stemmingu hjá okkur kerlunum.

Við höfðum engar áhyggjur af útlitinu, sem að við hefðum annars haft ef að karlar hefðu verið í námuna við okkur.

Við vorum meira og minna í náttfötunum, nema þegar að við skruppum út í búð, og sminka sig er búið að vera bannvara þessa dagana.

Búið er að ræða um allt milli himins og jarðar, nokkur tár hafa verið felld, en hláturinn hefur ráðið ríkjum þessa dagana, og mikið er nú bæði gaman og gott þegar að það er gaman, og auðvitað er ég örugg á því að hláturinn lengir lífið.

Nú slæ ég botninn í þetta, en munið eftir því að oft er gott að geta séð spaugilegu hliðina á hlutunum, það er svo mikið léttara en að gráta yfir þeim.

Loksins.............................

Ég hef ekki bloggað í lengri tíma, kannski hélduð þið að ég hafi gefið upp öndina eftir að hafa verið sprautuð og misþyrmt í sambandi við svína inflúensuna. En svo var ekki, þessi sprauta sem að ég fékk var afar örvandi, ég þrammaði um hálfann bæinn eftir að ég fékk hana, og vil nú ráðleggja öllum að drífa sig í flensu sprautur.

Jólin eru nú að taka enda, sem betur fer. Ég er með það á hreinu að ég hef bætt á mig aukakílóum á þessum þremur dögum, ég er komin með heljarmikla grautarvömb, ekki skrítið, ég bjó til jólagraut sem að hefði verið passlegur fyrir fimmtán manns, en við vorum bara fimm í kotinu hjá mér, og einn af þeim borðaði ekki graut.

Svo að ég ét graut í öll mál, því að á krepputímum á ekki að henda mat, en mér til mikillar gleði þá endist grauturinn bara á morgun, og þá get ég með góðri samvisku borðað eitthvað annað.

Fyrir jólin kom snjórinn til okkar, og mikið hafarí á vegunum, ég var úti á sjó og varð lítið vör við þetta, en fannst svo jólalegt að sjá alhvíta jörðina svona í fjarlægð, en núna er allur snjór farinn.

Ég verð að viðurkenna að ég er ekki búin að skrifa á jólakortin, geri það bara á næsta ári, kaupi kannski nýjárskort og krota kveðju á þau til ættingja og vina.

En þið sem að lesið bloggið mitt, ég óska ykkur öllum Gleðilegs nýjárs, og þakka ykkur fyrir tryggðina við mig, Sigga hjúkka og hún Jónína mín sem að er svo dugleg að prjóna, ég er ekki búin að gleyma ykkur, hef bara verið löt og önnum kafin svona í lok ársins.

Óska öllum góðrar nætur

Hef ekki bloggað í lengri tíma...........................

Ég er búin að vera afar upptekin kona síðustu vikur, hef ekki haft tíma fyrir blogg né fésabók.

Kannski hélduð þið að, nú væri sú gamla komin á kallafar, og gæti engu öðru sinnt, en ég verð að gera ykkur soldið vonsvikin, enginn maður hefur komist inn á mitt piparkonu heimili nema hann mágur minn og þá í fylgd með systur minni.

En ég er búin að vera á kafi í tölvunni minni, og er að leita að fallegum skartgripum, sem að ég sel á netinu, og er ég farin að selja smávegis, og er nokkuð bjartsýn á framhald af því.

En að leita að réttum söluaðilum er sko ekkert grín, og fer óskaplegur tími í það.

Hér í Malmö er allt á kafi í jóla undirbúningi, eins og í öllum öðrum löndum, mikið fólk í búðunum, og finnst mér margir vera hálf pirraðir á svipinn, enda ekkert grín að leita að réttum jólagjöfum, á réttu verði.

Ég ætla að halda uppá jólin í Malmö, hef ekki verið heima á jólunum í fleiri ár, og eiginlega kominn tími til þess að vera bara heima í rólegheitum.

Auðvitað er ég búin að draga fram alls kyns jólaskraut, og er búin að vera steinhissa á því hvað ég á marga jólasveina, og núna eru jólasveinarnir út um allt hjá mér, ósköp sætir kallagreyin, og ekki eru þeir að trufla mig, en það hefði lifandi jólasveinn gert.

Á morgun fer ég í svínainflúensusprautu, og verð nú að viðurkenna að mér kvíðir fyrir, ég er nefnilega lítið fyrir sprautur, og búið er að fylla mig af alls kyns hryllings frásögnum um hvað geti skeð eftir sprautuna, eiginlega er talið hættulegra að sprauta sig, en að fá flensuna.

Þetta kemur allt í ljós á morgun, og ef að mér tekst að lifa af sprautuna, þá læt ég ykkur vita.

Læt þetta gott heita, óska öllum góðs kvölds.

Bara um Svínapestina og ýmislegt annað

Það skeður lítið hérna í Malmö,annað en þetta venjulega, bófar skjóta hvorn annan, nokkrar kerlingar eru rændar, en þeim er nær að vera að þvælast úti, og að vera með veski á handleggnum til þess ögra ræningjum, í stað þess að vera öruggar heima, á bak við læsta hurð.

Það er farið að kólna, og er eins gott að vera vel klædd og með húfu og trefill. Nú er því spáð að Svínapestin eigi eftir að aukast, og horfi ég tortryggins augum á allt hóstandi og kvefað fólk.

Eiginlega ættu allir að vera með gasgrímu fyrir andlitinu, og forðast öll mannamót.

Eiginlega ættu allir að vera heima í einangrun á fullu kaupi þangað til í mars mánuði, en því er haldið fram að Svínapestin þrífist best í köldu lofti. 

Ég sjókonan er í mikilli hættu, þar sem að ég er innan um svo margt fólk, og verð að viðurkenna að ég er farin að vera meira og minna með hanska, og ef að ég tek hanskana af mér, þá þvæ ég hendurnar með sérstökum sótthreinsandi vökva.

Ég er nefnilega ekki búin að gera upp við mig hvort að ég vilji láta sprauta mig mót flensunni, er meinilla við sprautur, og það eru skiptar skoðanir um ágæti bóluefnisins.

Í kvöld skrepp ég á mætingu hjá gömlum vinnufélögum, en við eigum það sameiginlegt að missa vinnuna fyrir 10 árum síðan, en það var þegar að brúin á milli Danmerkur og Svíþjóðar varð til.

Eins og að við hötuðum þessa bansettu brú þegar að hún varð til, en í dag kæmust við ekki af án hennar, enda er brúnni sjaldan lokað sökum veðurs, en stundum gátum við á ferjunum ekki haldið áætlun, sökum veður ofsa eða íss á sjónum.

Nú læt ég þetta gott heita, óska öllum góðs dags.

Bara um hitt og þetta

Ég er orðin svo löt við bloggið, eiginlega vegna þess að mér finnst ég hafa svo lítið að skrifa um.

Auðvitað vona ég að einhverjir sakni mín, þó svo að ég hafi aldrei komist ofar en að vera ein af fimmtíu mest lesnu bloggurum, svona einstaka sinnum.

Hér í Malmö er farið að kólna, og er okkur hótað snjóblandaðri rigningu í nótt.

Flestir eru komnir í vetrarföt, áberandi eru svartir og gráir jakkar, væri hægt að halda að fólk væri hrætt við aðra liti. Og auðvitað eru flestir komnir með trefla og húfur, oftast í gráum og svörtum lit.

Ég undirrituð skrapp í bæinn í gær, og heimsótti hinar og þessar skransölur, en það er með því skemmtilegasta sem að ég geri, því meira drasl, þess betra.

Auðvitað geri ég góð kaup öðru hvoru, í þessum leiðöngrum mínum, í gær fann ég þennan flotta svarta fjörutíu tals kjól(eins og móðir mín var í þegar að hún var ung). Ég saup hveljur þegar að ég fann hann, og svo þegar að hann passaði svona ljómandi vel(auðvitað mátaði ég hann, mitt í öllu draslinu) þá hélt ég varla vatni. Út fór ég með þennan fagra kjól, og verður hann notaður um næstu helgi, en þá fer ég á smáskemmtun, sem að er kölluð "hrukkur og hundrað pör af skóm".

Ég fer með vinnufélaga mínum, konu á besta aldri. Við konurnar á besta aldri vildum fá Daniel vin minn með okkur, en hann snéri bara upp á sig, og sagðist ekki vera kominn með hrukkur eins og sumir. Ég benti honum á að það væri nú farið að halla undir fæti hjá sumum(hann er jú kominn yfir þrítugt, þessi elska), og svo veit ég fyrir víst að hann á minnst fimmtíu pör af skóm. 

Ég hef verið að dunda mér við að færa til húsgögnin heima hjá mér, og er með stóra hillu sem að ég ætlaði að setja niður í geymslu. Ég fékk fuglaskoðunarmanninn til þess að hjálpa mér, og vorum við komin hálfa leiðina niður í stigann hjá mér, þá komust við hvorki upp né niður. Við festumst með hilluna, Kristján fuglamaður var orðinn eldrauður í framan og hrópaði til mín, "hvernig tókst þér að koma hillunni upp", ég sagði eins og að satt var, að það voru flutningakallar sem að sáu um það.

Þarna stóðum við nokkuð lengi, og komumst hvorki upp né niður, en þá kom Hans á fyrstu hæðinni, hann hafði heyrt í okkur, og kom hann með góð ráð, og hrópaði hvatningarorð til okkar þegar að við vorum að gefast upp, og á endanum komumst við upp með hilluna aftur, og stendur hún úti á gangi, og verð ég víst að sætta mig við að hafa hana þar.

Læt þetta gott heita.