Bloggleti

Þar sem að ég er búin að þjást af bloggleti, og um leið verið löt að lesa öll blöð, bæði sænsk sem íslensk, þá hef ég ekki látið ljós mitt skína hér á Moggablogginu, ég held nú varla að mín hafi verið sárt saknað, en ætla samt að reyna að koma einhverju af viti frá mér.

Hér í Svíþjóðinni er alltaf sama gráa vetrarveðrið, það liggur við að ég sé farin að óska þess að það komi smá snjór, þó ekki væri nema í einn dag, reyndar kom smá föl hérna fyrir nokkrum dögum, en þá var ég í miklum vinnu önnum, og hafði engan tíma til að fara í land, með snjónum kom mikil hálka og urðu ótal árekstrar og fjöldi fólks datt á götum borgarinnar, þeir óheppnu brutu eða brákuðu bein, hinir sluppu ómeiddir.

Á laugardaginn var ég ásamt vinkonu minni á kappreiðum, sem að eru haldnir hér í Malmöborg öðru hvoru, óskaplega mikið fólk mætti á staðinn, ekki veit ég hvort að margir af þeim sem að stóðu í kring um okkur fóru sem nýríkir heim til sín, við tilheyrðum ekki þeim hóp, okkur tókst að velja alla hesta sem að ekki unnu, og var það þó nokkur vandi, þannig að við fórum fátækari heim en við komum,  en áttum skemmtilegan dag.

Nú slæ ég botninn í þetta.

Og þá er kominn miðvikudagur

Og þá er kominn miðvikudagur, eftir einn og hálfann tíma kemur einkabílstjórinn og nær í mig, eins gott að fara ekki að tala um neitt sem að kemur henni í uppnám, það er nefnilega hálka sumstaðar, og ég vil endilega komast á áfangastað, án þess að lenda í díki fyrir utan veginn.

 Svo að ég má ekki minnast á vissan mann sem að hún ekki þolir, en hann á til að krítisera þýskuna hennar, með þeim afleiðingum að hún átti erfitt með svefn í nokkrar nætur fyrir stuttu síðan. Svo að best er að við bara röbbum um flugmiðann minn hjá Sterling sem að gufaði upp, og nýja miðann minn sem að er keyptur hjá norsku flugfélagi, sem að fer vonandi ekki á hausinn fyrir áramót.

Spáin er ekki góð, það verður mikill veltingur, veðurguðirnir hafa eitthvað mikið á móti okkar vakt, það eru oft slæm veður þegar að við vinnum, en sem betur fer erum við vel sjóuð, göngum náttúrlega stundum eins og að við höfum misst eitthvað í buxurnar, eða séum bara ansi hátt uppi.

Alltaf er gaman að hitta vinnufélagana, nú eru þrjár vikur síðan að við sáumst, og verður mikill hlátur í messanum, þegar að við fáum okkur fyrsta kaffibollann, og teljum upp allt það sem að hefur skeð hjá okkur á þessum þremur vikum. Ég á eftir að lýsa kanilsnúðnum mínum, við fögnuð áhorfenda, fæ kannski uppskrift af snúðum sem að lyfta sér.

Nú slæ ég botninn í þetta, ég á eftir að líta inn til ykkar í vikunni. Óska öllum alls góðs.

Og þá er kominn þriðjudagur

Ég er búin að þjást af bloggleti, hef lesið helstu fréttir á netinu, gladdist þegar að ég las um góða mætingu á Austurvelli, gott hjá ykkur íslendingum að rísa upp og mótmæla svínaríinu, og þó svo að nokkur egg hafi lent á alþingishúsinu, hvað um það, þið voruð bara að skapa vinnu í atvinnuleysinu.

Ég sit hérna á þriðjudagsmorgni og er að velta fyrir mér hvað ég sé búin að afreka á þessum þremur vikum sem að ég er búin að vera heima frá vinnunni. En eins og að ég hef áður skrifað, þá fór ferjan okkar í slipp, enda orðin dauðþreytt(ferjan) á rúntinum á milli Svíþjóðar og Þýskalands, vélarnar voru endalaust að fara í pásu, við vorum í sæluvímu ef að allar fjórar gengu samtímis, þá vissum við að við héldum tíma áætlun.

Ég hef ekki bakað laufabrauð, ég er ekki búin að baka tíu smákökusortir, ég er ekki búin að hnoða í nokkrar randalínur, en mér tókst að baka kanilsnúða um daginn, eitthvað urðu þeir skrítnir, enda í fyrsta skipti sem að ég baka með geri sem að á að lyfta sér eftir kúnstarinn reglum. Bragðið var nokkuð gott, en útlitið var ekki eins gott, "þú hefur ekki látið snúðana lyfta sér" sagði Hans á fyrstu hæðinni, og þurrkaði mylsnuna úr munnvikunum áður en að hann greip næsta snúð, sem að hvarf oní hann á nokkrum sekúndum. Þannig að bragðið var nokkuð gott, enda á maður aldrei að dæma eitt eða neitt eftir útlitinu.

Í gær þvoði ég nokkra glugga, vökvaði blóm og tókst að reka löppina á mér í stólfót með svo miklu afli að ég er draghölt, það verður gaman að dragast um í hælaskóm á morgun, en á morgun tekur alvara lífsins við, ég þarf að fara að vinna fyrir kaupinu mínu.

Hér í Malmö er hið venjulega gráa veður og rigning, nú sé ég veðrið svo vel, þar sem að ég er búin að pússa gluggana.

Ég sit í rauða herberginu mínu, með kertaljós og Kim Larsen, er hægt að hafa það betra, en svona til að leiðrétta væntanlegan misskilning, þá hlusta ég á Kim Larsen, ég er ekki svo heppin að vera með hann lífs lifandi hjá mér.

Læt þetta gott heita.

 

Er þetta bara bull allt saman

Þetta er nú ljóta bullið, og eiginlega sannar að ekki sé hægt að trúa öllu því sem að er skrifað í blöðin. Nú hélt ég í einfeldni minni að blaðamaður eða blaðamenn kynntu sér málin frá báðum aðilum, í þessu máli frásögn Ólafs og að þeir hefðu haft samband við Dönsku yfirvöldin áður en að þeir birtu þessa frétt.

Lögregla ber sögu Íslendings til baka

Ég og Hans fórum til Hjálpræðishersins

Í dag er grenjandi rigning og rok hérna í Malmö, og ég sem að ætlaði að sjokkera nágranna mín með því að þvo nokkra glugga, nú er ég löglega afsökuð, því hver fer að þvo glugga í rigningu.

Í gær sá ég nágranna minn hann Kristján fuglaskoðunarmann þvo eldhúsgluggann hjá sér, hann brosti út undir eyru þegar að hann sá mig, og kallaði út til mín að nú væri kominn tími fyrir jólaseríuna.

Ég fór með Hans á fyrstu hæðinni til Hjálpræðishersins með alla fatapokana mína, það lá við að hann signdi sig þegar að hann sá hvað pokarnir voru margir, hann var ekki sáttur við að Hjálpræðisherinn fengi fötin mín og skóna." Þetta pakk er ekkert nema peningurinn" sagði hann, og gaf í, "okurverð á öllu hjá þeim, og svo stela þeir sjálfir bestu hlutunum", bætti hann við. Ég hélt með honum, svona til að halda friðinn, það eina sem að ég vildi, var að losna við pokana, sem að höfðu tekið alltof mikið pláss á stofugólfinu.

Á leiðinni til ræningjanna sem að vinna hjá Hjálpræðishernum mættum við flottum bíl, svo flottum að ég sá ekki hvaða tegund það var, og líka vegna þess að ökumaður bílsins var þeldökkur, og komst mikill æsingur í Hans þegar að hann sá þennan þeldökka mann, "sérðu þetta" sagði hann og sló í kring um sig, " kolsvartur aumingi á rándýrum bíl, náttúrlega er hann að koma frá félagsmálastofnuninni, búinn að sníkja peninga þar, áður en að hann fer oní bæ að selja eiturlyfin sín", ýmislegt annað miður fallegt kom á eftir, svona orð sem að ekki er hægt að setja á prent.

Þegar að við vorum loksins komin til Hjálpræðishersins þá hjálpaði Hans mér með pokana, konan sem að tók á móti þeim var þeldökk, hún var ákaflega kurteis og þakkaði mér mikið vel fyrir alla pokana, hún þakkaði Hans líka fyrir pokana.

Þegar að við komum út í bílinn þögðum við, ekki var minnst meira á dökku vesalingana.

 

Enn einn

Eitthvað mikið er að þegar að tólf ára barn er komið í samband við tvítugan mann, og vill hitta hann.

Og það sýnir bara það sem að allir vita, að netið getur verið hættulegt, og börn geta freistast til þess vera inn á stöðum sem að eru alls ekki fyrir óharðnaða unglinga.

Undir venjulegum kringumstæðum finnst tólf ára krökkum fólk um tvítugt vera ævagamalt, og hafa engan áhuga á að umgangast þessi gamalmenni.

Og auðvitað hefur maðurinn séð að hann var komin í samband við barn, og hver heilvita maður hefði ekki látið sér detta í hug að hafa kynmök við barnið, eða yfirleitt að vera í sambandi við telpuna.

 

Fangelsi fyrir samræði við 12 ára stúlku

Fingralangir Svíar

Fræg hér í Svíþjóð er sagan um kellingu sem að fór út í búð og stal frosnum kjúkling, kellingin var með hatt á hausnum, og tróð hún kjúklingnum undir hattinn. Við kassann lenti hún í langri biðröð, kjúklingurinn var kaldur, og leið yfir þá gömlu í biðröðinni. Þannig að hún missti bæði hattinn og kjúklinginn, þarf varla að taka fram að hún át engan kjúkling þann daginn.

 

Svíar þjófóttastir á Norðurlöndunum

Um allt og ekkert

Ég ætla ekki að blogga um kreppu, erfiða tíma, peninga, jólaundirbúning eða sjúkdóma. ég held að ég bloggi bara um létta og ómerkilega hluti í dag.

Ég sá í heimsókn minni á netsíðum DV að ungir og myndarlegir menn afar vöðvamiklir, unnu sem þjónar á konukvöldi, þeir voru hálfberir(allt í lagi með það), örugglega gaman fyrir konukvöldskonurnar að sjá velvaxna menn svona einu sinni. En ekki nóg með það, þessir ungu menn voru búnir að sprauta súkkulaði á fagurlega byggða efrihluta sína, ég fór að velta fyrir mér til hvers það væri gert, áttu konukvöldskonurnar að smakka á súkkulaðinu þegar að líða fór á kvöldið.

Ég las um hvað það væri mikill vandi að synda í laugunum heima, ef að þú syndir fram og til baka, þá tekur þú of mikið pláss, æskilegt er að synda í hring(eins og bókstafurinn O), það er vandlifað, ég sjókonan varpaði öndinni léttar yfir að vera blessunarlega laus við svona vandamál, enda illa synd, og ofan á það vatnshrædd, fer nú samt í bað öðru hvoru.

Ein af Sex and the City stjörnunum bendir á ráð við flugþreytu, og það er að vaka lengi, skemmta sér og svo að stunda kynlíf. Ég er að velta fyrir mér hvort að hún laumi á góðum ráðum við flughræðslu. Ef svo er þá má hún alveg hafa samband við mig. 

Meiri ósvífnin............

Ég á nú erfitt með að verjast brosi þegar að ég les þessa frétt, meiri ósvífnin hjá vísindamálaráðherra að klappa þingkonunni á bossann, voru þetta ekki vinalæti hjá kallinum, sagði hann eitthvað tvírætt við hana um leið og hann kom við heilagan afturenda hennar.

Danskur ráðherra sakaður um kynferðislega áreitni

Þetta með hnífa

Ekkert óvenjulegt að maður undir áhrifum rangli um borð í bát, kannski ætlaði hann að rabba um veiðar, eða kreppuna við bátverja, hver veit.

En þetta, að það virðist vera afar algengt að menn gangi um vopnaðir hnífum finnst mér vera óhugguleg þróun, ef að eitthvað á bjátar þá eru dregnir upp hnífar, og fólk er miskunnarlaust stungið niður með hnífum, sumir fá lífshættulega skaða, aðrir sleppa betur undan hnífafólkinu.

Hérna áður fyrr voru heiðarleg slagsmál, menn lúskruðu á hvor öðrum með hnefunum, oft fauk ein og önnur tönn, og glóðaraugu voru algeng, sá sem að hefði dregið upp hníf hefði verið fyrirlitinn, í dag þykir sjálfsagt að stinga hvort annað í bakið, er þetta framför eða afturför.

Ógnaði skipverjum með hnífi